چگونه بین موم با دمای پایین و موم با دمای متوسط ​​مورد استفاده در ریخته گری تشخیص دهیم؟

در واقع، اصطلاحات "موم با دمای متوسط" و "موم با دمای پایین" نام هایی هستند که در مراحل اولیه برای اشاره به مواد قالب استفاده می شوند. اگرچه بسیاری از مردم هنوز از این اصطلاحات استفاده می کنند، اما به طور دقیق باید آنها را به عنوان مواد قالب با دمای متوسط ​​و مواد قالب با دمای پایین نام برد.

با توسعه سریع علم، فناوری و تولید صنعتی، دامنه کاربرد فرآیند ریخته گری سرمایه گذاری همچنان در حال گسترش است. با این حال، مواد مومی برای همگام شدن با صنعت ریخته‌گری سرمایه‌گذاری به سرعت در حال تحول از نظر عملکرد و کمیت تلاش کرده‌اند. در نتیجه، مواد آلی مختلف، پلاستیک ها و نمک های معدنی به طور متوالی پذیرفته شده اند. برخی به عنوان پرکننده به مواد مومی اضافه می شوند، در حالی که برخی دیگر به طور مستقیم جایگزین مواد مومی برای ساخت قالب می شوند. از این رو اصطلاحات قالب های مومی و مواد مومی به تدریج جای خود را به مواد قالب و قالب سرمایه گذاری داده اند. با این حال، در استفاده متعارف، مردم هنوز به طور معمول از آنها به عنوان "قالب های مومی" یاد می کنند. فقط این است که اصطلاح "قالب مومی" اکنون به چیزی متفاوت اشاره دارد.

با توجه به تنوع گسترده مواد قالب و ترکیبات مختلف آنها، طبقه بندی می تواند پیچیده باشد.

دو روش طبقه بندی شناخته شده وجود دارد:

اولین روش طبقه بندی بر اساس پایداری حرارتی مواد قالب است. پایداری حرارتی یک ویژگی مهم مواد قالب است و ارتباط نزدیکی با نقطه ذوب آنها دارد. به طور کلی، هر چه نقطه ذوب بالاتر باشد، پایداری حرارتی بالاتری دارد. برعکس، نقاط ذوب پایین نشان دهنده پایداری حرارتی کمتر است. بنابراین، بر اساس نقطه ذوب مواد قالب، می توان آن را به عنوان مواد قالب با نقطه ذوب بالا، مواد قالب با نقطه ذوب متوسط ​​یا مواد قالب با نقطه ذوب پایین طبقه بندی کرد. از منظر پایداری حرارتی، آنها را می توان به عنوان مواد قالب با دمای بالا، مواد قالب با دمای متوسط ​​و مواد قالب با دمای پایین طبقه بندی کرد.

از این رو، هنگامی که ما در مورد "موم با دمای پایین" و "موم با دمای بالا" صحبت می کنیم، بدیهی است که ما آنها را بر اساس پایداری حرارتی مواد قالب تشخیص می دهیم. این اولین نکته است.

روش طبقه بندی دوم بر اساس ترکیب مواد ماتریس مواد قالب است. بر اساس پیشرفت های مدرن در مواد قالب، آنها را می توان به مواد قالب مبتنی بر موم، مواد قالب مبتنی بر رزین، مواد قالب پلاستیکی، مواد قالب محلول در آب و مواد قالب پرکننده تقسیم کرد.

حال اجازه دهید نوع اول طبقه بندی مواد قالب را بیشتر توضیح دهیم.

1. مواد قالب با دمای پایین: اینها معمولاً دارای نقطه ذوب زیر 70 درجه، استحکام کم، پایداری حرارتی ضعیف (30 درجه)، انقباض قابل توجه و ابعاد متفاوت با تغییر دمای اتاق هستند. مواد قالب معمولی مورد استفاده در چین از 50٪ موم پارافین و 50٪ اسید استئاریک تشکیل شده است. با این حال، این مواد فرآیند تولید ساده، نرخ بازیابی قالب بالا، قابلیت استفاده مجدد و هزینه کمتری دارند. آنها به طور کلی از طریق پرس خمیر و عملیات دستی تولید می شوند و می توان آنها را با آب داغ موم زدایی کرد. این مواد قالب معمولاً همراه با بایندرهای سیلیکات سدیم استفاده می شوند.

2. مواد قالب با دمای متوسط: عمدتاً شامل مواد قالب مبتنی بر موم رزین و مواد قالب پرکننده، با نقطه ذوب بین 70-100 درجه است. آنها استحکام بالاتر، پایداری حرارتی خوب (35 درجه)، انقباض کمتر، پایداری ابعادی عالی، زبری سطح صاف‌تر زمانی که از طریق پرس مایع تولید می‌شوند، و عملکرد تکرار خوب را نشان می‌دهند. آنها می توانند مجددا استفاده شوند اما به فرآیندهای تولید پیچیده تری نیاز دارند و هزینه بیشتری دارند. موم زدایی را می توان با استفاده از آب، بخار یا مایکروویو انجام داد. این مواد قالب معمولاً همراه با چسب های سل سیلیس استفاده می شوند. آنها اغلب با استفاده از دستگاه های تزریق موم تولید می شوند.

3. مواد قالب با دمای بالا: این مواد شامل مواد قالب بر پایه پلاستیک رزین، پلاستیک و نمک هستند که نقطه ذوب بالای 100 درجه دارند. این مواد قالب دارای استحکام بالا، پایداری حرارتی خوب و حداقل انقباض هستند، اما نیاز به فرآیندهای پیچیده تولید دارند و نمی توان آنها را مجددا استفاده کرد. آنها معمولاً از طریق سوختن فلاش، آب یا روش های حلال آلی حذف می شوند. آنها گران تر هستند. بدیهی است که مواد قالب محلول در آب و مواد قالب چاپ سه بعدی به این دسته تعلق دارند. در کتاب "تکنولوژی ریخته گری سرمایه گذاری"، مواد قالب با دمای بالا دارای انبساط حرارتی قابل توجهی هستند که اغلب به دلیل استحکام ناکافی در هنگام قالب گیری باعث ترک خوردن پوسته می شود.